Akceptujmy, słuchajmy, rozmawiajmy...
AKCEPTUJMY DZIECI
Akceptacja oznacza przyjmowanie drugiego człowieka i tego, kim jest. Bezwarunkowa
akceptacja wzmacnia poczucie wartości i pozytywne myślenie o samym sobie. Akceptować to
przyjmować, że dziecko ma prawo do złości, płaczu, marudzenia, niezgody; że partner może
odmówić spełnienia mojej prośby; że ja, mama, mimo wielkiej miłości mogę być zmęczona
własnymi dziećmi. Akceptować to nie poprawiać, nie upominać, nie negować, nie formować
drugiego człowieka na kształt naszych wyobrażeń i oczekiwań. Musimy pozwolić drugiej
istocie być tym, kim jest i akceptować jego zdanie.
SŁUCHAJMY DZIECKO I BIERZMY POD UWAGĘ TO O CZYM MÓWI
Pytajmy dzieci, co lubią, na co mają ochotę, a na co nie, na co się nie zgadzają. Bierzemy
pod uwagę ich upodobania, przyzwyczajenia, by czuły się komfortowo uczyły się
podejmować decyzje.
Wielu rodziców obawia się, że pytanie dzieci o zdanie i uwzględnianie go przy
podejmowaniu decyzji podważa ich rodzicielskie kompetencje i autorytet. Przekonani o
niedojrzałości dzieci i jednocześnie pewni własnych ocen i decyzji, nie biorą serio tego, co
one mówią. Tymczasem dla dziecka jest to ważna informacja i rodzi w niej przekonanie, że
rodzice go słuchają i liczą się z jego zdaniem . Branie pod uwagę każdego z członków
rodziny i wspólne poszukiwanie satysfakcjonujących rozwiązań uczy otwartości i rozwija
kreatywność. Prowadzi do budowania kultury opartej o dialog i zrozumienie.
Słuchajcie swoje dzieci bez oceniania, krytykowania, osądzania, pocieszania, doradzania.
Pobyć z nim w tym, co przeżywa, posłuchać z poziomu serca, a nie głowy. Móc samemu
doświadczyć empatycznego kontaktu – to bezcenne przeżycie. Trudno zdobyć się na
empatię, gdy jesteśmy wzburzeni lub sami jej potrzebujemy. Niełatwo ją pielęgnować w
pośpiechu i stresie.
„ Brene Brown mówi o doświadczaniu empatii, jak o swego rodzaju sakralnej przestrzeni, w
której zatrzymuje się czas, do której wspomnienia i bagaż doświadczeń nie mają dostępu.
Jest tylko tu i teraz – serce przy sercu. Empatia, która jest praktykowana w rodzinie, daje
poczucie zrozumienia i autentycznego kontaktu, umacniając jednocześnie poczucie więzi i
przynależności.”
ROZMAWIAJMY DUŻO Z DZIEĆMI
Dobrze wiemy, że słowa mają moc – mogą leczyć lub ranić, wzmacniać lub podcinać
skrzydła. Musimy wiedzieć jak rozmawiać z dziećmi - wpływa to na jakość naszego życia i
atmosferę w domu. Rozmawiajmy spokojnie i tłumaczmy . Bądźmy świadomi tego, jak
niekorzystnie wpływają komunikaty
będące:oskarżeniami,manipulacją,zastraszaniem,porównywaniem,
upokarzaniem,zawstydzaniem,ocenianiem,obrażaniem,wywoływaniem poczucia winy. Wszystkie
one nadwyrężają naszą więź z dzieckiem, podważają zaufanie do rodziców jako osób najbliższych,
na których miłość i wsparcie chciałoby się móc zawsze liczyć z dzieckiem trzeba rozmawiać
szanując godność i podmiotowość dziecka.
Pomocnym narzędziem komunikacji, a nierzadko filozofią życia, staje się
”POROZUMIENIE BEZ PRZEMOCY„ , które pozwala lepiej zrozumieć i dostrzec drugą stronę,
bez uciekania się do strategii i komunikatów niosących zranienie i smutek. Słowa pełne łagodności
i życzliwości to samo dobro, które procentuje, uczy nasze dzieci łagodności i możliwości mówienia
o wszystkim, możliwości dyskusji i pójścia na kompromisy.